Taro head wordt in steeds meer keukens een vertrouwde groente, al blijft het voor veel mensen nog een onbekende knol. Deze wortelknol, afkomstig van de taroplant, heeft een bruin schilletje en wit of paars gespikkeld vruchtvlees. Wat opvalt, is de zachte, bijna romige structuur zodra hij gekookt of gestoomd is. Rauw eten wordt afgeraden omdat hij dan stoffen bevat die jeuk in de mond kunnen veroorzaken. Maar eenmaal verhit is het een heerlijke, milde basis voor zowel hartige als zoete gerechten.
Taro head groeit vooral in warme streken zoals Zuidoost-Azië, Afrika en de Cariben. Daar is het een dagelijks ingrediënt, net zoals aardappel dat in Nederland is. In stoofpotten, curry’s of gefrituurd als krokante snack, taro head past zich makkelijk aan en neemt smaken goed op. Het is een stevige knol, vol zetmeel en daardoor erg vullend. Ook in de vegetarische keuken is taro geliefd omdat het een mooi alternatief vormt voor vlees of rijst, en bovendien glutenvrij is.
Hoe gebruiken?
Taro head kun je op allerlei manieren in de keuken gebruiken, maar eerst moet hij goed geschild worden. De schil bevat irriterende stoffen, dus draag handschoenen of was je handen direct na het schillen. Daarna kun je de knol koken, stomen, bakken of frituren. In soep geeft taro een zacht mondgevoel en bindt hij de bouillon lichtjes. Hij smaakt goed bij kokosmelk, gember, knoflook en groene kruiden zoals koriander of bieslook.
In stoofgerechten is taro een echte aanrader. Snij de knol in stukken van gelijke grootte, kook ze apart tot ze bijna gaar zijn, en voeg ze dan pas toe aan je gerecht. Zo voorkom je dat ze uit elkaar vallen. In Caribische curry’s of Thaise stoofpotten wordt taro vaak gecombineerd met pittige kruiden en zachte groenten zoals pompoen of aubergine. De knol zuigt de smaken goed op en zorgt voor een romige, vullende structuur.
Taro head kun je ook pureren, zoals je met aardappels zou doen. Kook de knollen gaar en stamp ze fijn met wat kokosmelk, zout en eventueel een klontje boter of plantaardige margarine. Het resultaat is een romige puree met een licht nootachtige smaak. Een andere mogelijkheid is om taro te frituren. Snij de knol in dunne plakken en frituur ze tot krokante chips. Bestrooi met zeezout of chili voor een eenvoudige snack.
Tot slot zie je taro steeds vaker in zoete gerechten. In de Aziatische keuken wordt hij verwerkt in desserts zoals bubbelthee of ijs, soms als gekleurde pasta van gestoomde taro. De subtiele smaak komt goed tot zijn recht met kokos, vanille of pandanblad. Probeer eens taro-muffins of een pudding met taro en palmsuiker. Voor wie durft te experimenteren, opent deze knol een hele nieuwe wereld aan mogelijkheden.
Medicinale toepassingen
Taro head staat in sommige traditionele geneeswijzen bekend als verzachtend voor de spijsvertering. Gekookte taro is licht verteerbaar en kan helpen bij maagklachten of diarree. Omdat de knol rijk is aan vezels, draagt hij ook bij aan een regelmatige stoelgang. Zeker bij een vezelarm dieet kan taro helpen om de darmen weer aan het werk te krijgen.
In de Aziatische natuurgeneeskunde wordt taro soms aangeraden voor mensen met een zwak immuunsysteem. De knol bevat vitamine C, kalium en kleine hoeveelheden magnesium, die allemaal bijdragen aan een goed werkende weerstand. Er zijn ook aanwijzingen dat het regelmatig eten van taro de bloedsuikerspiegel langzaam laat stijgen, wat gunstig kan zijn voor mensen met bloedsuikerschommelingen.
Sommige bronnen vermelden dat taro ontstekingsremmende eigenschappen heeft. De combinatie van antioxidanten en mineralen zou in theorie kunnen bijdragen aan het verlagen van ontstekingen in het lichaam. Hoewel wetenschappelijk bewijs beperkt is, zweren veel mensen bij de kracht van deze eeuwenoude knol.
Taro head bewaren
Verse taro head bewaar je bij voorkeur op een koele, donkere plek. Een voorraadkast of kelder is ideaal, zolang het er niet te vochtig is. In de koelkast gaat taro sneller rotten door de lage temperatuur, dus vermijd dit liever. Laat ook altijd de schil intact tot vlak voor gebruik. De schil beschermt de knol tegen uitdroging en schimmelvorming.
Heb je taro aangesneden en houd je een stuk over? Wikkel het dan in een vochtige doek en leg het in een afgesloten bakje. Zo kun je het nog één tot twee dagen bewaren op een koele plek. Let er wel op dat je het restant dan zo snel mogelijk verwerkt.
Gekookte of gebakken taro kun je in de koelkast bewaren in een afgesloten bak. Gebruik het binnen drie dagen. Warm het kort op in een pan of magnetron, eventueel met een scheutje vocht om uitdrogen te voorkomen.
Invriezen
Taro head invriezen kan, maar bereid hem dan eerst voor. Schil de knol en snij hem in stukken van gelijke grootte. Blancheer de stukken drie tot vijf minuten in kokend water en koel ze daarna direct terug in ijswater. Laat ze goed uitlekken en dep ze droog met keukenpapier.
Doe de geblancheerde stukken in diepvrieszakken of bakjes. Label met datum en inhoud. In de vriezer blijft taro tot zes maanden goed. Langer invriezen kan, maar de structuur wordt dan iets zachter. Gebruik bevroren taro rechtstreeks in soep of stoofpot, zonder eerst te ontdooien.
Voor wie een zachtere puree wil invriezen, kan ook gekookte en gepureerde taro in porties invriezen. Laat het volledig afkoelen, verdeel in bakjes en vries direct in. Zo heb je altijd een snelle basis voor taropuree of zoete gerechten bij de hand.
Drogen
Taro head kun je ook drogen, al is het wat minder gebruikelijk. Snij de knol in dunne plakjes van gelijke dikte. Blancheer ze kort, en laat ze daarna goed uitlekken. Verspreid de plakjes op een droogrek of bakpapier en droog ze in een voedseldroger of op lage temperatuur in de oven.
Afhankelijk van de dikte en temperatuur duurt het drogen tussen de zes en twaalf uur. De plakjes moeten hard en knapperig zijn. Bewaar de gedroogde taro in goed afgesloten potten of blikken, donker en droog. Zo blijven ze maandenlang houdbaar.
Voor gebruik kun je de plakjes opnieuw koken of stomen om ze zacht te maken. Je kunt ze ook tot poeder malen en gebruiken in bakrecepten, pannenkoeken of om pap te binden. Gedroogde taro is minder bekend, maar zeker het proberen waard als je wat voorraad wilt opbouwen.
Taro head kweken
Taro head kweken kan ook in Europa, mits je zorgt voor warmte, vocht en voldoende ruimte. Begin met het kopen van een gezonde taroknol. Let erop dat hij stevig is en geen zachte plekken heeft. Leg hem op een warme, lichte plek tot er kleine scheuten ontstaan. Daarna kun je hem planten.
Gebruik een grote pot met goede drainage of plant hem in de volle grond als je in een warm klimaat woont. De grond moet voedzaam zijn en goed vocht vasthouden. Taro houdt van vochtige voeten, maar niet van stilstaand water. Regelmatig water geven is dus essentieel, zeker bij droog weer.
Taro heeft een lange groeiperiode van zes tot negen maanden. Geef wekelijks vloeibare mest met stikstof en kalium voor sterke bladeren en knolvorming. Verwijder onkruid en controleer op slakken of bladluizen, want jonge taro is kwetsbaar.
In koudere streken is een kas of een serre aan te raden. Plant in het voorjaar en oogst in het najaar, zodra de bladeren beginnen af te sterven. Graaf de knollen voorzichtig uit en laat ze eerst drogen voordat je ze opslaat.
Taro kweken op de vensterbank kan ook, al is de opbrengst dan kleiner. Gebruik een diepe pot, warme standplaats en veel water. De plant maakt prachtige bladeren en is decoratief. Het is een leuke manier om kennis te maken met deze bijzondere knol.
Alternatieven
Als je geen taro head kunt vinden, zijn er verschillende alternatieven die een vergelijkbare structuur of smaak geven. Aardappel is het meest voor de hand liggend. Kies voor kruimige rassen zoals Doré of Eigenheimer als je een romige textuur wilt. Yams of zoete aardappelen zijn ook geschikt, zeker in stoofschotels of curry’s.
Cassave is een andere tropische knol die vaak als alternatief voor taro wordt gebruikt. Hij heeft een stevige structuur, maar vereist wel een andere bereiding omdat hij giftige stoffen bevat als je hem niet goed kookt. Let dus op bij gebruik van cassave.
Pastinaak of knolselderij kunnen taro head vervangen in soepen of stamppot. Ze geven een vergelijkbare binding en hebben een zachte, aardse smaak. Niet identiek, maar wel heerlijk in combinatie met kruiden zoals tijm of peterselie.
Andersom is taro head ook een mooi alternatief voor aardappel of rijst in glutenvrije of koolhydraatarme diëten. Het vult goed, geeft structuur aan gerechten en is van nature vrij van gluten. Zeker voor mensen die op hun voeding letten, is taro een knol om vaker te gebruiken.
In zoete gerechten kan je taro ook gebruiken in plaats van pompoen of kastanjepuree. De smaak is subtiel en past goed bij kaneel, kokos of vanille. Wie zelf bakt of experimenteert in de keuken, ontdekt met taro een veelzijdige, voedzame basis voor zowel hartig als zoet.
Wilhelmus Hengstmengel
Auteur en kokWilhelmus Hengstmengel kent de keuken als zijn broekzak. Al meer dan vijftien jaar verdiept hij zich in alles wat met smaak te maken heeft. Niet alleen de grote lijnen, zoals verse groenten, rijpe vruchten of goed stuk vlees, maar juist ook de kleine dingen die vaak over het hoofd worden gezien. Kruiden. Specerijen. Noten en zaden. Die eenvoudige smaakmakers die, als je ze op het juiste moment gebruikt, een bord eten ineens tot leven kunnen wekken. Een handje geroosterde sesamzaadjes, een snufje gerookt paprikapoeder, of wat fijngemalen komijnzaad, dat soort details maken voor hem het verschil.
Wat hem drijft is zijn achtergrond als groenteboer. Daar heeft hij niet alleen geleerd om kwaliteit te herkennen, maar ook hoe je ingrediënten moet behandelen zodat ze niet alleen vandaag goed zijn, maar ook volgende week nog hun kracht behouden. Hij weet precies hoe je kruiden moet drogen zonder dat ze hun geur verliezen, of hoe je noten en zaden bewaart zodat ze knapperig blijven. Voor Wilhelmus is koken geen kwestie van dure spullen of ingewikkelde recepten, maar van aandacht, timing en het juiste gevoel voor smaak. En dat begint bij hoe je met je voorraadkast omgaat.
